چه جمله غریبی ست

فراموشت میکنم

وقتی تا آخـــــــــرعمر

با یاد او زندگی میکنم

قایقی خواهم ساخت

خواهم انداخت به آب

دور خواهم شد از این خاک غریب

که در آن هیچ کسی نیست که در بیشه عــــــــشق

قهرمانان را بیدار کند

دوست داشتن کســــی که شمارو دوست نداره

مثل بغل کردن کاکتوس میمونه

هرچی محکمتر بغل کنی

بیشتر آسیب میبینی

برای خیانت کردن هزار راه است اما هیچ کدام مثل تظاهر به دوست داشتن کثیف نیست

بــــــــــرگرد یادت را جا گذاشتی نمیخواهم تـــــــــــــــمام عمر به امید این باشم که روزی برای بردنش بر میگردی